نخستين انجمن روابط عمومي، با كمك و پشتيباني شركت ملي نفت و رئيس روابط عمومي اين شركت در اسفند 1346 تاسيس شد و بلافاصله تقاضاي عضويت در انجمن جهاني روابط عمومي را نمود و به عضويت آن در آمد.
اولين كتاب روابط عمومي به زبان فارسي در سال 1345 از سوي شركت ملي نفت ايران منتشر شد. چهارمين كنگره جهاني روابط عمومي در آوريل سال 1968 در تهران برگزار شد. در سال 1346 دانشكده رشته روابط عمومي تحت عنوان « مؤسسه عالي مطبوعات و روابط عمومي » تشكيل شد و در تاريخ 19/9/47 به «مؤسسه عالي علوم ارتباطات اجتماعي» تغيير نام داد. سرانجام در تاريخ 25/3/50 به «دانشكده علوم ارتباطات اجتماعي» تبديل شد. اگر چه بنا به ماهيت، ابتدا روابط عمومي در نقش تشريفات ظاهر شد، ولي در اندك زماني در جايگاه اطلاعرساني قرار گرفت و در دو بعد درون سازماني (بصورت نشريه داخلي) و برون سازماني (اطلاعرساني در مطبوعات و ساير رسانههاي خبري) به فعاليت خود شكل پيشرفته تري داد: در حالي كه هنوز نقش تشريفاتي خود را ايفا مينمود.
اكنون پهنه روابط عمومي، بيشتر كانوني بينالمللي پيدا كرده است و تكنولوژي، راه امكانات ارتباطي جديدي را به روي آن گشوده و كارشناس حرفهاي روابط عمومي، مداوم با تضادهاي عمده درگير است. حداقل، بخشي از پيشرفتها و تحولات در روابط عمومي، مرهون نيروهاي اجتماعي و پيشرفت تكنولوژيك است. مسئوليتهاي روزافزون و تعهدات گسترده تري كه بر عهده روابط عمومي نهاده شده، كارشناسان روابط عمومي را به مطالعه پيگير برنامههاي آموزشي، نظريه ومعيارهاي حرفهاي برانگيخته است.
جايگاه روابط عمومي بسيار گسترده و عميقتر از يك اطلاعرساني سازمان مدار است كه تاكنون ديده شده تا جايي كه گفته ميشود در برخورد تمدنها، اين روابط عموميها هستند كه از شدت برخورد ميكاهند و زمينه تفاهم را در ابعاد كلان فراهم ميآورند.
+ نوشته شده در دوشنبه هشتم آبان ۱۳۹۶ساعت 8:53  توسط موعود حمیدی |
روابط عمومی در ایران...برچسب : اقدامات, نویسنده : mouod1364 بازدید : 63